اشتغال از ريشه «شغل» و در لغت به معناي «كار، ضد فراغ و سرگرمي» است. زنان از همان ابتداي خلقت به فعاليت­هاي درون خانه پرداخته­اند و دوشادوش مردان فعاليت­هاي اقتصادي بيرون از خانه را انجام داده­اند. از ديدگاه اسلام، اولويت نخست براي زنان، همسرداري، مادري و تربيت فرزندان شايسته است؛ اما در عصر حاضر، حضور گروهي از زنان در عرصه­هاي اجتماعي و اقتصادي ضرورت دارد، همين ضرورت تعيين كننده اولويت آن كار خواهد بود. براي نمونه، جامعه­ي كنوني به معلم، پزشك، پرستار و پليس زن نياز دارد؛ اين دسته از كارها براي زناني كه شرايط و توانايي آن را داشته باشند، واجب كفايي است و بر عده­اي از زنان لازم است اين وظيفه را بر عهده بگيرند. زنان نيز با آموختن دانش­ها و تخصص­هاي لازم، مي­توانند در بخش­هاي مختلف حيات اجتماعي مسلمانان به ويژه در مسائل مربوط به زنان و دختران، حضور فعال داشته باشند. هدف اين تحقيق آن است كه زنان را با پيامدهايي كه اشتغال آنان مي­تواند در عرصه­هاي فردي، خانوادگي و اجتماعي از جمله خستگي جسمي، عدم رشد عاطفي فرزندان و كاهش ارتباط عاطفي با همسر و... داشته باشد، آگاه سازد تا با بينش كامل وارد اين عرصه شوند، و با استفاده از راهكارهاي فردي، خانوادگی و اجتماعي كه شامل انتخاب شغل مناسب، رعايت پوشش مناسب و ايجاد شغل نيمه وقت، كاهش اختلاط زنان و مردان و ... است بتوانند این پيامدها را كاهش داده، پيشرفت خانواده و جامعه را رقم بزنند. تحقيق حاضر از نوع توصیفی است و به روش کتابخانه­ای انجام شده است.

واژگان کلیدی تحقیق: اشتغال، زن، خانواده، اجتماع، اقتصاد، جنسیت، استقلال اقتصادی، کار، آسیب، نقش.